Ze względu na potencjalne ryzyko powikłań, cesarskie cięcie jest procedurą przeprowadzaną tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Zabieg może być zaplanowany z góry lub decyzja o jego przeprowadzeniu może zostać podjęta w ostatniej chwili. Zapoznaj się z informacjami dotyczącymi tego, kiedy jest on wskazany, oraz z tym, jak przygotować się na taki zabieg.
Podczas cesarskiego cięcia, lekarz dokonuje nacięcia na powłokach brzusznych i macicy, aby wydobyć dziecko. Procedura jest zazwyczaj przeprowadzana pod znieczuleniem zewnątrzoponowym lub podpajęczynówkowym, co pozwala pacjentce na pozostanie przytomną bez odczuwania bólu. W niektórych sytuacjach, stosuje się znieczulenie ogólne, co oznacza, że matka śpi przez cały poród.
Typowo zabieg trwa między 30 a 40 minut, a dziecko jest zwykle wydobywane w ciągu kilku minut od momentu nacięcia skóry. Po wydobyciu, pępowinę noworodka przecina się, a następnie dziecko jest dokładnie badane przez neonatologa. Jeśli wszystko jest w porządku, dziecko jest przekazywane matce. Po zakończeniu zabiegu, lekarz zszywa tkankę podskórną, powięź i macicę szwami rozpuszczalnymi, które powinny zniknąć w ciągu 3-6 miesięcy. Na skórze stosuje się szwy nierozpuszczalne, które matka musi usunąć między 7 a 10 dniem po cesarskim cięciu.
W większości przypadków, ojciec dziecka lub inna bliska osoba może być obecna podczas cesarskiego cięcia. Przed wyborem szpitala do porodu, warto jednak to sprawdzić. Jest to niemożliwe do zrealizowania tylko w sytuacjach nagłych.
Cesarskie cięcie jest planowane, gdy dziecko jest ułożone miednicą lub pośladkami, a nie główką. Czasem jest ono przeprowadzane również, gdy lekarz stwierdzi zbyt dużą lub małą masę dziecka lub wady rozwojowe płodu. Wśród wskazań do cesarki można wymienić: nieprawidłowe wstawianie się główki, łożysko przodujące, dysproporcję pomiędzy wielkością dziecka a kanałem rodnym, przedwczesny poród, nieprawidłową czynność skurczową macicy, a także ciążę mnogą, tokofobię (paniczny lęk przed ciążą i porodem) oraz różne choroby matki: kardiologiczne, pulmonologiczne, psychiatryczne, ortopedyczne, neurologiczne, onkologiczne oraz okulistyczne (jaskra, ryzyko odwarstwienia siatkówki).
Decyzję o przeprowadzeniu cesarskiego cięcia podejmuje lekarz prowadzący ciążę. Specjalista uwzględnia wyniki badań oraz stan zdrowia matki i dziecka. Istnieje również możliwość przeprowadzenia cesarskiego cięcia, gdy poród zaczyna się naturalnie, ale nie ma dowodów na jego postęp. Decyzja taka jest podejmowana także w przypadku ryzyka niedotlenienia dziecka, wypadnięcia pępowiny, przedwczesnego odklejenia łożyska lub pęknięcia macicy.